Het Europese volkslied is een gedeelte uit de negende symfonie die in 1823 werd gecomponeerd door Ludwig van Beethoven. Officieel is het een zuiver instrumentaal muziekstuk, maar er zijn verschillende pogingen gewaagd om er passende woorden op te zetten.
In de finale van deze symfonie gebruikte Ludwig van Beethoven de in 1785 door Friedrich von Schiller geschreven Ode an die Freude (Ode aan de vreugde). Dit gedicht geeft de door L. van Beethoven gedeelde idealistische visie van Schiller weer, die alle mensen als broeders zag.
In 1972 koos de Raad van Europa, die reeds de Europese vlag had ontworpen, het thema van “Ode aan de vreugde” van L. van Beethoven als Europees volkslied en vroeg de bekende dirigent Herbert von Karajan drie arrangementen voor piano, harmonieorkest en symfonieorkest te schrijven. Dit volkslied vertolkt zonder woorden, in de universele taal van de muziek, de idealen van vrijheid, vrede en solidariteit waarvoor Europa staat.
In 1985 maakten de regeringsleiders van de Europese Unie van deze muziek het officiële volkslied van de Unie. Het was niet de bedoeling dat dit de volksliederen van de individuele lidstaten zou vervangen, maar het doel was wel om uitdrukking te geven aan de waarden die de inwoners van de Unie delen en aan hun eenheid in verscheidenheid.
Officieel heeft het Europees Volkslied geen tekst, met als belangrijkste reden dat er geen officiële eenheidstaal is in de Europese Unie en er dus teksten in alle officiële Europese talen verzonnen zouden moeten worden. L. van Beethoven heeft zijn 9e symfonie echter wel gebaseerd op Ode an die Freude, waardoor deze tekst vaak gebruikt wordt als het Europees volkslied gezongen wordt.
|
|
|
Ode an die Freude (Beethoven) Origineel en vertaling van het officiële Europese volkslied
Ode an die Freude
O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen
Und freudenvollere! (1)
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder,
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder, (2)
Wo dein sanfter Flügel weilt.
Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein,
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer’s nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund.
Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur:
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns, und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott!
Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt’gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.
Laufet, Brüder, eure Bahn.
Seid umschlungen, Millionen,
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder! Über’m Sternenzelt
Muß ein lieber Vater wohnen.
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such’ ihn über’m Sternenzelt!
Über Sternen muß er wohnen.
Lofdicht aan de vreugde
O vrienden, niet deze klanken!
Maar laten wij aangenamere aanheffen,
en vreugdevollere.
Vreugde, schitterende godenvonk,
dochter uit Elysium!
Wij betreden met vurige hartstocht,
hemels wezen, jouw heiligdom!
Jouw toverkrachten verbinden weer
wat gewoonte strikt verdeeld heeft,
Alle mensen worden broeders
waar jouw zachte vleugel zich welft.
Wie geslaagd is in de grote onderneming
om een vriend vriendschap te bewijzen,
Wie een lieve vrouw veroverd heeft,
laat die zijn gejuich mede laten opgaan!
Ja, wie ook maar één sterveling
de zijne kan noemen op de aardbol!
En wie dat nooit gekund heeft,
laat die stilletjes wenend verdwijnen uit dit samenzijn!
Met vreugde laven alle schepsels
zich aan de borst van de natuur,
Alle goeden en alle slechten
volgen in haar spoor van rozen. (3)
Kussen gaf zij ons en wijn,
een vriend die trouw bleef tot in de dood. (4)
Lustbeleving is de worm gegeven, (5)
en de Cherub staat voor God. (6)
Verheugd, zoals zijn zonnen zweven
door het prachtige ontwerp van de hemel,
Doorloop zo, broeders, jullie pad;
vreugdevol, zoals een held op weg naar de overwinning.
Doorloop zo, broeders, jullie pad.
Laat je omarmen, miljoenen!
Deze kus aan de hele wereld! (7)
Broeders! Boven het sterrenuitspansel
moet een lieve vader wonen.
Vallen jullie neer, miljoenen? (8)
Voel je de schepper, wereld?
Zoek hem boven het sterrenuitspansel!
Boven de sterren moet hij wonen.
(1) De eerste drie regels werden toegevoegd door Beethoven in 1823 en ontbraken in de beide versies van Schiller.
(2) Deze en de voorgaande regel werden gedicht door Schiller in 1803. In de oorspronkelijke versie uit 1785 waren deze twee regels als volgt:
Was der Mode Schwert geteilt;
Bettler werden Fürstenbrüder,
(3) Houden zich bezig met vormen van liefde.
(4) De ultieme vriendschap.
(5) De meest aardse vorm van liefde/vreugde.
(6) De meest hemelse vorm van liefde/vreugde.
(7) Deze kus geef ik, of geeft God.
(8) In aanbidding.
Ode an die Freude (Lofdicht aan de vreugde) is een gedicht geschreven door de Duitse dichter en historicus Friedrich Schiller. Schiller schreef de oorspronkelijke versie van het gedicht in 1785. In 1803 paste hij het gedicht enigszins aan. Het gedicht is vooral bekend geworden, doordat het wordt gebruikt in de koorfinale van de Negende Symfonie van Beethoven uit 1824. Beethoven voegde voor deze gelegenheid drie regels toe aan het begin van het gedicht.
Tijdens de Olympische Spelen van 1956, 1960 en 1964 werd Beethovens uitvoering al als volkslied gespeeld voor het Duitse Eenheidsteam en in 1972 koos de Raad van Europa de ode uit als volkslied. In 1985 werd het door de staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie uitgekozen als officieel volkslied van de Europese Unie.
De Europese hymne
De melodie van het Europese volkslied komt uit de negende symfonie van Ludwig van Beethoven, gecomponeerd in 1823. De tekst erbij is de “Ode an die Freude” van Friedrich von Schiller, geschreven in 1785.
Het volkslied is niet alleen een symbool van de Europese Unie, maar ook van Europa in ruimere zin. Het gedicht “Ode an die Freude” verwoordt het ideaal van een wereld waar alle mensen als broeders leven, een ideaal waarin Schiller en Beethoven beiden geloofden.
In 1972 nam de Raad van Europa het gelijknamige thema uit Beethovens negende symfonie als hymne aan. In 1985 namen de EU-regeringsleiders het over als officieel volkslied van de Europese Unie. Het is een volkslied zonder tekst. Geschreven in de universele taal van de muziek geeft het uitdrukking aan de Europese idealen van vrijheid, vrede en solidariteit.
Het Europese volkslied is niet bedoeld om de nationale volksliederen van de EU-landen te verdringen, maar om uiting te geven aan de gemeenschappelijke waarden. Het wordt gespeeld op officiële plechtigheden van de Europese Unie en ook bij allerlei evenementen met een Europees karakter.
Beethoven - Zijn Meest Aanbevolen Uitvoeringen - Zijn Complete Oeuvre 